KÖTÜ GÜN GÖRMEYİNCE
Bir kadın eşinin her gece eve geç gelmesinden şüphelenerek eşine neden her gün geç geldiğini sorduğunda işleri olduğunu, son zamanlarda biraz daha arttığını ve bu yüzden eve geç geldiği cevabını alıyordu..
KADIN ise eşinin verdiği bu cevaba tam inanmayarak eşinin neden geç geldiğini öğrenmeye karar verdi.
İşyerinin karşısında bir taksi ile bekleyen KADIN, eşinin çıktığını görür ve gittiği yeri takibe başlar
Şehrin kıyı mahallelerinden birine kadar giden eşini takip eden kadın
Bir gecekonduya girdiğini görür.
Aldatıldığına kesin kanaat getirir.
Eve geldiğinde kocasına neden geç kaldığını yine sorar, kocası işlerinin uzadığını bu yüzden geciktiğini söyler.
Kocasının kendini aldattığına iyice kanaat getirir ve kafasındaki hain planı uygulamaya koyar.
Kocasının işyeri güvenliği için aldığı silahını yanına alır ve kocasını ertesi gün yine takip ederek, eve baskın yapıp bunun hesabını sormak ister...
Yine ertesi gün aynı şeyi tekrarlar.
Kocası eve girdiğinde kadın koşarak çıkar ve kapıyı kırarcasına çalar...
Kocası kapıyı açar ve karşısında karısını görünce önce afallar.
Kadın içeri girmek ister, ama kocası girmesine müsaade etmez. KADIN silahı çantasından çıkarır ve kocasına doğrultur...
KADIN içeri girer. Gördüğü manzara karşısında adeta dona kalır!
Evde kalan yaşlı ve bakıma muhtaç kayınvalidesidir...
Silahı indirir, yüzü yere düşer ve ne diyeceğini bilemez. İlk sözü şu olur, “Bende sanmıştım ki!”
Biraz sessizlikten sonra, hani huzurevine bırakmıştın!
-Annemi huzurevine bıraktım ama aynı gün dayanamadım oradan aldım ve arkadaşımın kullanmadığı bu gecekonduya getirdim...
Evin ihtiyaçlarını giderdim annemi her gün sabah gelir ihtiyaçlarını görür, akşam iş çıkışı tekrar uğrar ihtiyaçlarını gideririm.
Sen annemi evde istemedin, abimler anneme bakmak istemedi, ama vicdanım elvermedi.
Ben huzurlu ve rahat bir yaşam sürerken annemi orada bırakamazdım.
Velhasıl-ı kelam:
“Tarlada buğdayım var deme, ambara girmeyince. Hayırlı evladım var deme, el koynuna girmeyince.
Vefalı karım var deme, kötü gün görmeyince. Hayırlı kardeşim var deme, miras bölünmeyince…” diye boşuna dememiş atalarımız.
