KİMLER ÖZLEDİ O GÜNLERİ

Biz ergen falan olmadık. Bizim ergenliğimiz anamızın bir terliğine bakardı. Anında fabrika ayarlarımıza dönerdik.

Anamızdan az dayak yemedik.

Aramızda ara sıra anasından dayak yiyip de bu gün psikopat olan var mı?

Hijyen kelimesi ile 30 yaşında tanıştım. Her içtiğimiz su bardağını mutfak tezgahına korkusuzca dizen var mı aramızda?

Divan'ın altındaki sepet giysilerimiz için yeterdi.

Dolap dolap kıyafetimiz de yoktu. Sokak sokak gezerdik.

Boş arsalarda ateş yakar, içine patates atardık. İstediğimiz arkadaşa gider, evinde otururduk. İzin almak gereksizdi. Ailelerimiz korkusuzdu. Kimse bize tecavüz etmez, yada organlarımızı almaya kalkmazdı

Bazılarımız sınıfta kalırdı. Hiçbirinin ailesi apar topar doktora götürüp bir dünya psikoloji raporu almazdı. Niyet satardık, mahalledeki herkes alırdı.

Her yerimiz yara olurdu, dişlerimiz kırık, ellerimiz pisti. Pis ellerimizle yağlı , yada salçalı ekmek yerdik.

Bazen de domatesi üstümüze fışkırta fışkırta yerdik, titiz annelerimiz buna bile izin verirdi.

Pazar sabahları tv de kovboy filmleri izlerdik. Teksas tom mikslerimiz giyecek sepetimizin arasında dururdu.

Dünya öyle büyüktü ki dolaş dolaş bitiremezdik. Cep telefonu, marka ayakkabı, rengarenk oyuncaklar ve bilgisayarlarımız yoktu. Mahalle bakkalımızı dünyanın en zengin insanı sanırdık. Özgür büyürdük, kimse kıyıda köşede şunu yap, bunu söyle demezdi.

En büyük baskı annelerimizin kaşının gözünün oynamasıydı..

Savaş nedir, insanlar kaça ayrılır bilmezdik.

Mahallenin hayvanları hep arkadaşımızdı...

Fazla bir şeyimiz yoktu, ama.

Biz öyle mutlu çocuklardık ki...

Kimler bu çocukluğa sahipti? Kimler özledi o günleri...