İnsanlar kendilerini ve sevdiklerini " ya erdemli insan" ya da “ ikiyüzlü insan “ yaparlar.

“ Erdemli “ insan ne kadar etkileyici ise, “ ikiyüzlü “ insan da o derece iticidir.

“ Erdemli “ insan, şartlar kendileri için ağırlaştığında bile, hala karşındakileri düşünebilenler, halden anlayanlar, bencillikten ve kavgadan uzak yaşayanlar, vicdanları hassas, şahsiyetlerinde zengin güzellikleri toplamış olan insanlar, aç olanla acıkandır, üşüyenle üşüyendir. Bu insanlar aşını ve ekmeğini paylaşırlar, üşüyenin üstüne yorganını örtmekten zevk alırlar.

“ Erdemli “ insan sevmediği ve beğenmediği şeylerden değil de, en sevdiği şeylerden veren, bölüşmeyi seven, içiyle dışı bir, davranışları candan ve samimi olan insanlardır. Bu insanlar yapmacık ve sahte davranışları sevmezler, başkalarının dertleriyle dertlenirler ve onların dertlerinden kurtulmaları için her konuda yardımcı olmaya çalışırlar.

“ Erdemli “ insan, insan ayırmaz, karşısındakilerde insani özellikler ararlar, dedikodu yapmazlar, farklı kişilerin yanında farklı görünmezler ve konuşmazlar, insanların yüzüne söyledikleri ile arkasından söyleyecekleri arasında bir fark olmaz. Davranışlarında, konuşmalarında kendi düşüncelerinden taviz vermezler, doğal ve yapmacık tutum ve hareketlerden uzaktırlar. Onlar için menfaat söz konusu değildir ve içten konuşurlar,

İnsan olamamış olan ikiyüzlüler, söz taşır, arsız, onursuz ve görgüsüzdür. Önce ben diyerek sadece çıkarı için yaşarlar. Kalpleri, beyinleri ve dilleri aynı olmayan bu insanlar, menfaatlerine ters düşen bir durumla karşılaştıklarında son derece basit olurlar. Kıskançlık duygularını bastıramadıkları için, kendisine istediğini bir başkası için istemezler. Yaptıkları herhangi bir davranışı ve iyiliği sadece karşısındaki insandan çıkar kazanmak için yaparlar

İkiyüzlü insanlar, gereksiz ve yapmacık konuşurlar, herkese farklı davranırlar, eleştirilerin hedefi haline gelmemek için gerçeği söylemezler, doğruları savunmazlar, işlerine gelmediği noktada insanları kolaylıkla birbirlerine düşürürler. Şahsiyet oluşturamadıkları için, her şahsiyete uyum sağlarlar, menfaatlerine uymayanları yüzüstü bırakırlar, herkesin aleyhinde rahatlıkla konuşurlar ve kusurlarını araştırırlar.

İkiyüzlü insanlar, gözle görülecek ve rahatsızlık verecek seviyede kıskanç ve art niyetlidirler. Bunlar kendi ayıplarını göremezler ama başkalarının ayıplarıyla uğraşırlar. Her zaman güçlü kim olursa onun yanında yer alırlar. Kime, ne şekilde davranacakları konusunda dakikaları dakikalarını tutmayan, kendini bilmezler, ancak başkaları tarafından beğenilmek için yaşarlar.

Erdemli insanla ikiyüzlü insan arasında, dağlar kadar fark vardır. Erdemli insanlar içlerinden gediği gibi davranırlar, görüşlerini hiç çekinmeden açıkça ifade ederler, başarıları takdir etmekten çekinmezler. Davranışlarını kişiden kişiye değiştirmezler. İnsanların zenginliğine, makamına göre davranmazlar. İnsan ayrımı yapmazlar.

İkiyüzlü insanlar şartlar kendi aleyhlerine ve yakınlarının aleyhine ağırlaştığında, kendilerini düşünürler ve sözün doğrusunu söylemezler. Bencil oldukları için kızgınlık duydukları kişi ya da topluluklarla ilgili olarak adaleti elden bırakırlar. Eşyaya insandan çok önem verirler ve bir hata yaptığınızda kendisine yapılan bütün iyilikleri unuturlar,

“ İkiyüzlülük ruhla alakalıdır! Ne demişler, Bir kere ikiyüzlü olan her zaman ikiyüzlüdür...

" İkiyüzlünün canı çıkar huyu çıkmaz.

alıntı